O león afónico

A conto da semana e...

O león  afónico 

Había unha vez un león  afónico. Era  afónico desde sempre, porque nunca puidera ruxir, pero ninguén na sabana sabíao. Como desde moi pequeno había visto que non podía ruxir, aprendera a falar  sosegadamente con todo o mundo e a escoitarlles, e convencerlles das súas opinións sen ter que lanzar nin un ruxido, gañándose o afecto e confianza de todos.

Pero un día, o león falou cun  puerco tan bruto e  cabezota, que non atopaba a forma de facerlle entrar en razón. Entón, sentiu tantas ganas de ruxir, que ao non poder facelo sentiu en desvantaxe. Así que dedicou uns meses para inventar unha máquina de ruxir que se activase só cando el quixese. E pouco despois de tela terminada, volveu aparecer por alí o  puerco  testarudo, e tanto sacou ao león das súas casas, que lanzou un ruxido aterrador coa súa máquina de ruxir.

-  GRRRRROAUUUUUUUUUUUU!!!

Entón, non só o  puerco, senón todos os animais, levaron un susto terrible, e durante meses ningún deles atreveuse saír. O león quedou tan triste e solitario, que tivo tempo para darse conta de que non necesitaba ruxir para que lle fixesen caso nin para saírse coa súa, e que sen sabelo, a súa  afonía leváralle a ser  buenísimo falando e convencendo aos demais. Así que aos poucos, a través do seu ton amable e cordial, conseguiu recuperar a confianza de todos os animais, e nunca máis pensou en recorrer aos seus ruxidos nin aos seus berros. eón  afónico