MARÍA PITA
Chámome Mayor Fernández de la Cámara y Pita, aínda que todos coñécenme como María Pita. Nacín na Coruña, onde os meus pais tiñan unha pequena tenda na que crecín axudándoos xunto á miña irmá. Casei catro veces. E fun viúva catro veces. Ao meu segundo marido matárono os ingleses. E aí naceu a miña lenda.
O corsario Francis Drake, ao mando dunha gran frota, asaltou a Coruña en maio de 1589. A miña cidade non estaba preparada para repeler un ataque desa magnitude, pero os seus habitantes non iamos entregarnos. Homes, mulleres, nenos…organizámonos. Cada un, co que puido, resistimos nas murallas. Alí morreu o meu marido ao meu lado. Entón, armada coa miña rabia e o que puiden atopar, lanceime contra o abanderado inglés. Logrei derrubalo e, tomando a súa bandeira, ao berro de “Quen teña honra, que me siga!”, dirixín aos meus veciños cara á vitoria e xuntos expulsamos ao invasor.
Fíxenme famosa, pero iso non me puxo a vida nada fácil. A algúns non lles gustaba que unha muller sinxela tivese tanto recoñecemento entre o pobo. Encarceráronme acusada de asasinato e os meus inimigos conseguiron que me desterrasen da cidade. Eu non me amedrentei e funme á Corte, a falar co mismísimo rei. Expúxenlle os meus méritos e conseguín que me permitise volver á Coruña, cun permiso para vender mulas a Portugal e un soldo para toda a vida en recoñecemento á miña loita contra os ingleses.
Nunca me dei por vencida. Nin na guerra nin na vida. Coa miña forza de vontade e o meu valor conseguín saír adiante polos meus propios méritos demostrando que loitando polo que é xusto con tesón, esforzo e convicción a persoa máis humilde pode converterse en heroe.
María Pita está considerada unha heroína nas terras galegas e na Coruña hai unha praza co seu nome e unha estatua que conmemora o seu valente comportamento na batalla.
No hay comentarios:
Publicar un comentario